कविता ( वीरपुत्र )

वीरपुत्र

वीरपुत्र भारतमातेचे शूर,

चारलेत तुम्ही शत्रूला खडे.

देऊन प्राणांची आहुती,

वाजविले विजयी चौघडे.

पाठवले यमसदनी गनिमा,

होऊन उदार प्राणांवरती.

सांडले रक्त मातृभूमीवरती,

अभिमानाने फुलली छाती.

देशरक्षणार्थ झिजली काया,

परकीयांना न थारा असे इथे.

इंइं इंच भूमीसाठी भिडले,

भयकंपीत परकीय झाले तिथे.

अफाट शौर्याची गाथा वदली,

शहीद झाल्यावर रणांगणी.

लपेटून तिरंग्यात परतला.

आई झाली वीरमाता त्या क्षणी.

दु:ख,अभिमानाची भावना,

उसळू पाहते प्रकटण्या जगी.

व्यर्थन जावो बलिदान आपले,

ये परतूनी पुन्हा उदरी ,माता मागी.

कवयित्री

श्रीमती माणिक नागावे

कुरुंदवाड,जिल्हा. कोल्हापूर