निशिगंध
टपोरा टपोरा पांढरा शुभ्र,
देण्या आनंद बहरला निशिगंध.
सौंदर्याने त्याच्या मनमुराद ,
नाचे माझा मनमयुर बेधुंद.
अर्धोन्मलीत कलिका सांगती,
दिवस उद्याचा आहे बघायचा.
आजचे फुलाचे फुलणे सुंदर,
आम्हालाही आनंद आहे द्यायचा.
ताठ मानेने उभा मावळा,
स्वाभिमानी बाणा दिसतो.
दु:खातसुद्धा असते हसायचे,
गुज हेच फुलारुन सांगतो.
असते फुलायचे जोडीने,
एकमेकांचा हात धरुन.
दाखवायचे आहे जगाला,
एकसंघपणाचे प्रेम पेरुन.
असले जरी आयुष्य कमी,
सुगंधाने अमर व्हायचे असते.
नावं जरी काढले कुणी आपले,
वासावरून लक्षात येतच राहते.
कवयित्री
श्रीमती माणिक नागावे
कुरुंदवाड
No comments:
Post a Comment