स्पर्धेसाठी
कविता
गूज प्रितीचे
निष्पर्ण फांदीवर बसून,
गूज प्रितीचे गाऊया.
संध्याकाळ च्या सुंदर समयी,
सुखदुःख आपले सांगूया.
सूर्याचा तो सोनेरी गोळा,
साक्षीला आपल्या आहे.
पिवळसर प्रकाशात त्याच्या,
जोडी उठून दिसते आहे.
जरी निष्पर्ण वृक्षराज हा,
बहरेल पुन्हा जोमाने.
तशीच आपली प्रितही,
वाढेल बघ आनंदाने.
आशावादी असावे नेहमी,
जीवनातील या मेळ्यात.
संघर्षमय प्रसंगातही,
राहू आपण प्रेमाच्या जाळ्यात.
लाल केसरी सूर्यकडा ,
लोभवती सर्वांच्या मनाला.
सुंदर दृश्य पाहून आपले,
कविता सूचली कवीला.
कवयित्री
श्रीमती माणिक नागावे
कुरुंदवाड, जिल्हा कोल्हापूर
No comments:
Post a Comment