लोट पाण्याचे
डोंगरमाथ्यावरुन खाली
झेपावती लोट पाण्याचे
दरीखोऱ्यातून फुलले वृक्ष
झेलती तुषार आनंदाचे
गर्द हिरवी झाडी लुभावते
रुप त्यांचे टवटवीत छान
आपसूकच लवती खाली
उंच वृक्षांची उंच मान
खळाळती ओहळ पाण्याचे
जणू करती प्रक्षालन रस्त्याचे
स्वच्छ सुंदर होउन निसर्ग
समाधानाचे तुषार पसरवतो
मेघांनीही केली दाटी
जणू आसुसली भेटीला
तप्त, तृषार्त धरणीला
जल प्रेमाचे पाजायला
कवयित्री
श्रीमती माणिक नागावे
कुरुंदवाड. जिल्हा. कोल्हापूर
No comments:
Post a Comment