कविता (घर माझे )

स्पर्धेसाठी

घर माझे

घर माझे होते कौलारू,

दगड मातीने बांधलेले.

प्रशस्त अंगण होते छान,

झाडे,वेलींनी बहरलेले.

हळूहळू बदलत गेले रुप,

नवीन घर साकारले.

हिरवाई सगळी निघून गेली,

सिमेंट-विटात बंदिस्त झाले.

विस्तार घराचा खूपच मोठा,

रंगरंगोटी पाहून भुलते मन.

दुमजली ईमारत सुंदर,

पाहून म्हणती सारे कीती छान

प्रेमाने नांदती सारे इथे,

नाही आनंदाला तोटा.

साधीभोळी आहे राहणी,

नाही कधीच अभिमान खोटा.

घर माझे माणवतेने भरलेले,

प्रेम जिव्हाळा इथे नांदतो.

सुख समाधानाच्या धाग्याने,

एकत्र सर्वांना बांधत असतो.

कवयित्री ©®

श्रीमती माणिक नागावे

कुरुंदवाड, जिल्हा. कोल्हापूर