कविता
क्रांती
रक्षण्या भारतमातेचा सन्मान,
पेटून उठले स्वातंत्रवीर महान.
घेऊन हाती मशाल क्रांतीची,
पेटवण्या सज्ज झाले जहान.
प्रेम स्वातंत्र्याप्रती भरलेले,
सज्ज घेऊन प्राण हाती.
लावला टिळा स्वरक्ताचा,
स्वाभिमानाने आपल्या माथी.
लढले क्रांतीवीर वेडे होवून,
रक्तरंजित केली आनंदाने.
माथी लावण्या भारतमातेच्या,
यशस्वी कुकुंमतिलक त्वेषाने.
यशपताका क्रांतिकारी,
बलिदानाने पावन झाली.
स्वातंत्र्याच्या वेदीवरती,
आहुती प्राणांची दिली.
धन्य भारतमाता वदली,
ऋणानुबंध हे कायम राहतील
हजार निपजतील शूरवीर
अभिमानाने जगी वदतील.
कवयित्री
श्रीमती माणिक नागावे
कुरुंदवाड, जिल्हा. कोल्हापूर
No comments:
Post a Comment